Nasz Patron

Patronem naszego Stowarzyszenia jest św. Paweł Apostoł. Jego imię po łacinie brzmi Paulus, a wraz z tytułem jego świętości — Sanctus Paulus. To że używamy łacińskiego brzmienia imienia Apostoła Narodów nie jest przypadkowe. Podkreślamy w ten sposób, że Apostoł Paweł przyniósł Zachodowi chrześcijaństwo w określonym kontekście kulturowym. I w tym właśnie kontekście ono wzrastało i dojrzewało. Z tym także kontekstem wciąż walczyli jego wrogowie. Jak to celnie zauważył dziewiętnastowieczny odnowiciel życia monastycznego na Zachodzie, Dom Prosper Gueranger: „Nienawiść do łaciny jest wrodzona wszystkim wrogom Rzymu. Uznają ją oni za więź łączącą wszystkich katolików na całym świecie, za arsenał ortodoksji przeciw subtelnościom ducha sekciarskiego (…). Musimy przyznać, że mistrzowskim posunięciem jest wypowiedzenie wojny temu świętemu językowi. Gdyby udało im się go kiedyś zniszczyć, byliby na prostej drodze do zwycięstwa”.

Święty Paweł z jeszcze jednego powodu jest patronem bardzo aktualnym w naszych czasach. Ten apostoł, od czasu gdy stał się gorliwym wyznawcą Jezusa Chrystusa i głosicielem Ewangelii, przechodził to wszystko, co i katolikom naszych czasów jest doskonale znane: „dyskusje, polemiki, napięcia, konflikty, lekceważenie, odmowę, sprzeciwy, intrygi, zasadzki, fałszywe oskarżenia, donosy i wszystko inne” (Chrostowski W, Święty Paweł, Biografia, Między Synagogą a Kościołem). To wszystko spotyka i dziś każdego, kto ma odwagę głosić Ewangelię bez jej zniekształcenia, łagodzenia, dostosowywania i cenzurowania. Święty Paweł nie głosił pluszowego chrześcijaństwa, ale twarde i prawdziwe. „nie daj Boże, bym się miał chlubić z czego innego, jak tylko z krzyża Pana naszego Jezusa Chrystusa, przez którego dla mnie świat jest ukrzyżowany, a ja światu” pisał do Galatów (6, 13).

I przestrzegał — „Dziwię się, że tak prędko od tego, który was wezwał do łaski Chrystusowej, przerzucacie się do innej Ewangelii. A tej innej nie ma, są tylko niektórzy, co niepokój sieją wśród was i pragną wywrócić Ewangelię Chrystusową. Ale choćbyśmy i my albo nawet anioł z nieba głosił wam coś ponadto, cośmy wam głosili — niech będzie przeklęty! Jak powiedziałem przedtem, tak i teraz mówię: Jeśli wam ktokolwiek głosi Ewangelię inną od tej, którą otrzymaliście niech będzie przeklęty!”

Taka jest i nasza misja — głosić — jako ludzie świeccy — Ewangelię nie zniekształconą, ale jedynie prawdziwą, choćby się to miało skończyć krzyżem. Wiemy, że konieczność męczeństwa może wrócić do naszego życia społecznego — wszak zostało to wprost powiedziane w proroctwie Fatimskim. Do tego chcemy się przygotować patrząc na wzór naszego Patrona — Apostoła i męczennika.